Plany

Jest takie powiedzienie, że życie to to, co przydarza się nam, gdy jesteśmy zajęci robieniem innych planów. I dokładnie to właśnie przeżywam. Jaki był plan? Edhem kończy szkołę w lipcu, potem jest Ramadan, w czasie którego planujemy wycieczkę do Irlandii, robimy rezerwację, bilety, samochód, pakujemy się. Potem przyjeżdżają rodzice, bierzemy ślub, zwiedzamy z rodzicami Stambuł, jedziemy na wyspy. Rodzice wracają, my jedziemy do Irlandii, po powrocie pakujemy się i wyprowadzamy na wschód, bo od września Edhem zaczyna pracę. Przez rok intensywnie pracujemy, zbieramy pieniądze, żeby wyjechać do Stanów i szukać tam rezydentury. No tak sobie planowaliśmy, a życie złośliwie wydarzyło się w międzyczasie.
Okazuje się bowiem, że było warto wydać kupę kasy na miesięczną praktykę urologiczną w Nowym Orleanie, bo nie dość, że Edhem dostanie kilka listów polecających od lekarzy urologów, to jeszcze dostał propozycję reasearch'u. Bardzo dużo młodych lekarzy z całego świata jeździ na takie reasearch'e do Stanów , bo jest to naprawdę świetny sposób na wzbogacenie CV i zebranie doświadczenia. Jedyna różnica między nimi, a moim przyszłym mężem jest taka, że oni to robią za darmo, a Edhem będzie za to dostawał wynagrodzenie.
I teraz szalony Edhem dzwoni do mnie i mówi, że chyba będziemy musieli przyspieszyć plany lekko... Lekko znaczy jedziemy w lipcu. Na co ja w śmiech i mówię, że chyba oszalał. Ślub przyspieszyć, wszystko fajnie, tylko jak ja tu rodzinę ściągnę, skąd ja wiem, czy Agata będzie mogła w tym czasie przyjechać. Przecież trzeba będzie poczekać na moje nowe dokumenty, bo nazwisko zmienię, trzeba będzie masę dokumentów przetłumaczyć na angielski, dyplomy, przede wszystkim to ściągnąć je z Polski i z Urfy. Ja muszę zapas książek po polsku zebrać, z rodziną się zobaczyć, ubezpieczenie jakieś załatwić, aparat mam kupić... no masa rzeczy do zrobienia. DO IRLANDII KIEDY POJADĘ, PYTAM SIĘ?? A on mi kurwa świat na głowie stawia i się uśmiecha i że porozmawiamy jak będzie w Stambule (czyli w niedzielę).
No to ja całą noc nie spałam i myślałam, co teraz, co ja mam mu powiedzieć... On sobie nie zdaje sprawy z powagi sytuacji. Przecież tego się nie da zorganizować. Mamy marzec.
Desperacko potrzebuję jakiejś rady... Ktoś?