Selam :)
od dwóch dni słucham w kółko jednej piosenki: http://www.youtube.com/watch?v=KRAMNWzfjcg
Bo tak mam po prostu. Intensywnie myślę nad tym jednym zdaniem powtarzanym przez trzy i pół minuty. One day baby we'll be old, oh baby, we'll be old. Think about the stories that we could've told.
Pewnego dnia kochanie będziemy starzy, och kochanie, będziemy starzy. Pomyśl o historiach, które moglibyśmy opowiedzieć.
Tak wiele historii siedzi mi w głowie, a czas tak przecieka przez palce. I nie wiem nawet, kiedy ja tego magistra obroniłam. I wiecie, że z Edhemem jestem już dwa lata? Jak i kiedy to przeleciało nie wiem. Wiem natomiast, że kompletnie bez sensu. Bo niewiele wierszy, felietenów czy czegokolwiek z siebie wyrzuciłam, niewiele książek przeczytałam, niewiele zdjęć zrobiłam.
Myślę sobie, że za łatwo się przyzwyczajam. Mieszkam w Stambule, w mieście, do którego codziennie przybywa masa turystów, nie bez powodu przecież. A ja nie zwiedzam i zdjęć nie robię. I właściwie to nic nie robię. Do szkoły chodzę i na siłownię. Nie tak chcę spędzić ten czas, w związku z tym poniższym daję słowo poprawy. Do lipca obiecuję zwiedzić Stambuł i zrobić masę zdjęć :) I wierszy masę napisać. I może felietonów kilka.
Dostałam również propozycję napisania doktoratu na Uniwersytecie w Urfie, pod warunkiem, że przez rok będę się uczyć arabskiego.
No i wyprowadzam się. Z końcem listopada wracam do Edhema z wielu różnych względów, ale przede wszystkim dlatego, że tego mieszkania tutaj nie lubię.
buziaki