Łowczyni

Po godzinie Erica postanowiła udać się do kuchni celem sprawdzenia jak idą przygotowania do obiadu. Przechodząc obok jadalni stwierdziła, że obiad trwa w najlepsze. Zdziwiona zajrzała do środka:

- Och Siostro Erico! Wybaczy Siostra, myśleliśmy, że śpicie...

- Ależ nic się nie stało – usiadła na krześle, które wskazał jej Tzok. Stół uginał się od jedzenia. Pieczone szynki, kurczaki, gęsi, krem z pomidorów z gruszką, specjalność Gharur, sałaty, śledzie smażone w maśle, na deser galaretki, kremy czekoladowe, ciasta. Nieźle sobie dogadzają, gdy Rektor nie patrzy, pomyślała. Przy stole siedziało około dwudziestu osób: Neil, namiestnik Rektora w Gharur i pozostali magistraci od zadań specjalnych: zielarze, wojownicy,  skarbnicy, strażnicy i inni. Maga pośród nich nie było, co nie bardzo ją zdziwiło, woleli oni raczej samotność, a nawet gdyby na co dzień jadał z nimi, to zniknął na wieść o przybyciu Siostry. Ach ta męska duma... No nic, i tak się znajdzie, jak zajdzie potrzeba.

Neil nie wyglądał najlepiej. Erica pamiętała go ze zjazdu na pamiatkę osiemsetnej rocznicy założenia Magistratu. Wysoki, dobrze zudowany, przystojny mężczyzna o śniadej cerze, ciemnych krótkich włosach i, o dziwo, jasnozielonych oczach. Teraz widocznie schudł i jakoś tak zapadł się w sobie. No tak, ostatnia z dziewcząt była jego krewną, na pewno bardzo to przeżył. Erica zjadła obiad, wymieniając uprzejmości z magistratami, Neil nie odezwał się ani słowem...